De Braziliaanse pianist Antonio Adolfo heeft al tientallen albums op zijn naam staan, hij groeide op in een muzikale familie in Rio de Janeiro (zijn moeder Yolanda Maurity was violist in het Braziliaans Symfonie Orkest). Hij studeerde viool op 7 jarige leeftijd en switchte naar piano op zijn 15de. In 1963 werd hij lid van de groep Samba Cinco, daarna begeleidde hij diverse sterren, het werd het begin van een lange carrière. Hij bracht al meerdere albums uit met een eerbetoon aan diverse grootheden als Antonio Carlos Jobim, Milton Nascimento, Ernesto Nazareth, Wayne Shorter en veel anderen.

Op dit album zijn alle composities door hemzelf geschreven, ook de productie en de arrangementen zijn van zijn hand. Hij wordt hier omringd door een keur aan muzikanten: Jesse Sadoc op trompet en flugelhorn, Danilo Sinna op altsax, Marcelo Martins op tenorsax en fluit, Rafael Rocha op trombone, Ricardo Silveira op gitaar, Jorge Helder op contrabas en Rafael Barata op drums en percussie. De muziek laat duidelijk de verscheidene muzikale stijlen horen die thuis horen in Brazilië, de samba, baiao, bossa, partido alto, quadrilha, toada, calango, maracatu en meer. Voor een niet kenner zoals ikzelf is het onderscheid nauwelijks te merken, maar het klinkt fantastisch.

Het album begint met “Heart of Brazil”(Coracao do Brasil), een heerlijk ingetogen nummer met een lekkere melodie en een fraaie solo op de trombone. “Boogie Baiao” is exact dat wat de titel aangeeft afgewisseld met prachtige solo’s van Sinna en Adolfo, het intro heeft wel veel weg van het bekende Pretty Woman van Roy Orbison. In het nummer “Emaú” is het volop genieten van de solo’s op trompet en altsax en natuurlijk de piano van Adolfo. “Cascavel”(Rattlesnake) gaat vlotjes van start en houdt een aangenaam tempo, relaxte muziek waarop het heerlijk mijmeren is.

Datzelfde kan gezegd worden van “Pretty World” (Sá Marina), een rustig thema met mooie piano akkoorden en een fraaie gitaarsolo. Met “Feito em casa” (Homemade) gaat het in een hogere versnelling, voetjes van de vloer zogezegd, het orkest weet een heerlijke lome swing tevoorschijn te roepen met superieur spel van Sinna op zijn sax. En zo ontrolt zich een goed gestoffeerd muzikaal landschap waaraan de oren van de muziek liefhebber zich kunnen laven. Als er dan toch een opmerking valt te maken, er had wel hier en daar een toefje peper bij gemogen, een beetje meer Braziliaans temperament.

Jan van Leersum.